Paradijselijke symboliek

Stalen bomen verwijzen naar de Hof van Eden. Wit naar de maagdelijke onschuld. Zwart naar het verloren paradijs. Een fijnzinnig gevoel voor mystiek en mythologie tekent het werk van interieurdesigner Maurice Mentjens. Hij voegde drie smalle ruimtes samen en splitste ze vervolgens weer in yin en yang. Terug naar de oorsprong van de mode: ‘de moeder der kunsten’.

Labels in Sittard biedt een indrukwekkende collectie jonge, trendy modemerken. Een greep uit het aanbod: Comme des Garçons, Givenchy, Moncler, Rick Owens, Maison Martin Margiela, Y-3, Acne, PRPS, Neil Barrett, Canada Goose, Damir Doma, Dondup, See by Chloe.

De bestaande winkel bleek al snel te klein en werd uitgebreid met een naastgelegen pand. De tussenliggende smalle, lange tuin kreeg een glazen overkapping. Door het uitbreken van ramen en deuren in de zijgevels ontstonden drie geschakelde ruimtes met een zevental doorgangen. Mentjens legde de scheiding tussen de dames- en herenafdeling exact door het midden van de centrale serre, te beginnen met de vloer. Één deel werd puur wit; één deel gitzwart. Kleuren die staan voor yin en yang; voor het vrouwelijke versus het mannelijke. Voor elegant tegenover robuust. Zoals de ongrijpbare, bevallige wereld van Venus tegenover de aardse, zwarte smidse van Vulcanus, haar man uit de Romeinse mythologie.

De verbinding tussen de ruimtes wordt gelegd door twee verkoopbalies die half in de serre steken en half in de witte c.q. zwarte belevingswereld. Dankzij een ingenieuze verankering in de muur hangen de blokken vrijwel los in de ruimte. Alleen het uiteinde wordt subtiel ondersteund door een plexiglas poot.

Hof van Eden

Opvallende eye-catchers in het ontwerp zijn de stalen leibomen in de serre. Handig als kledingrek, maar vooral bedoelt als verwijzing naar het verloren paradijs. De voormalige binnentuin riep bij Maurice Mentjens direct associaties op met de Hof van Eden. “Het is het scheppingsverhaal uit de bijbel waarin Adam en Eva in den beginne onschuldig waren in de hof. Ze gingen zich pas kleden na de zondeval, toen ze gegeten hadden van de verboden vruchten van de boom van de kennis van goed en kwaad. En zich bewust werden van hun naaktheid. Die eerst met vijgenbladen bedekten en vervolgens met kleren van dierenvellen die God voor hen gemaakt had. Je zou in dit verband kledingontwerp kunnen beschouwen als de eerste creatieve daad binnen de mensheid en daarmee als de moeder der kunsten.” Aldus een gepassioneerde Mentjens die mode als een volwaardige kunstvorm ziet.

Wit

Een maagdelijk witte, sprookjesachtige ruimte kenmerkt het domein van Venus. Rondom staan verticale, schuin geplaatste buizen die doen denken aan wuivende rietstengels. Ze fungeren als dragers voor rvs kledingrekken en frivole plexiglas tableautjes. In het plafond zijn halogeenlampen in cirkels ingebouwd, afgewisseld met ronde TL-armaturen. Samen verbeelden ze een hemel vol geometrische sterrenstelsels en stralende aureolen. De ronde vormen komen terug in het opvallende wandelement met nissen in verschillende diameters. Hierin kunnen tassen en schoenen worden geshowd. De dragende pinnen worden met magneten op de stalen achterwand geklikt. Door dit systeem lijken de gepresenteerde objecten los te komen van de zwaartekracht.

Aan de kopse zijde van de ruimte bevindt zich een smalle etalage, afgeschot door twee paskamers met spiegeldeuren - wat de lange ruimte nog eens lijkt te verdubbelen. Dezelfde verticale, witte buizen dienen als grepen waardoor ook het design van de pashokjes naadloos opgaat in het totale plaatje. Vlak ernaast staat een blokvormig element waar schoenen kunnen worden gepast. Hier werd van de nood een deugd gemaakt want de koof hoog in de lucht verbergt de trap naar de eerste etage.

Zwart

Robuust, krachtig en lineair. Bekleed met een zware balkenconstructie herinnert de mannenmode afdeling aan een mijngang of, theatraler, aan de smidse van de mythische Vulcanus. Houten balken van verschillende afmetingen zijn in een strak raster gezet. Aan de lange wand hangen horizontale balken met daaronder kledingrekken. Aan de andere zijde worden ze benut voor het etaleren van truien, schoenen en accessoires. De belichting is bewust gedimd om de sfeer mysterieus te houden. Ingebouwde TL-buizen verlichten van bovenaf de uitgehangen kleding; halogeenspots tussen de plafondbalken zetten de nodige accenten.

Hier is de voormalige etalage helemaal opgeofferd aan pashokjes. Aan de straatzijde is alleen nog een LCD-scherm te zien waarop modeshows draaien. Net als in de witte afdeling vallen ook hier de deuren visueel weg in de wandafwerking. Losse (zit)meubels komen in dit hele ontwerp niet voor. Een simpel, multifunctioneel blok dient als krukje annex bijzettafel. Want hoe specifiek de interieurontwerpen van Mentjens in eerste aanblik ook mogen zijn, niets leidt uiteindelijk af van datgene waar het om draait. In dit geval de mode zelf.